Wat maakt dat we (soms) zoveel moeite hebben weer contact met ons lichaam te maken?

Wanneer we pijn ervaren of iets negatiefs, ontstaan er in het algemeen drie situaties:

• we bewegen van de pijn weg 
• we denken dat we iets fout doen. Of dat de ander iets fout doet
• we gaan op zoek naar een verklaring. Een oplossing. Waarbij niet zelden de vraag voorbij komt: wat zegt dit over mij? Waar komt dit vandaan?

In eerste instantie zijn we, of liever gezegd is onze Focus of Attention, op een of andere manier bezig met het negatieve gebied. Met de pijn. En.. onze Focus raakt hiermee verstrikt. Er komt vervolgens een gevoel op van “ik”. En dat “ik” voelt niet goed. Uit balans. Gefixeerd. Er ontstaat een interpretatie al naar gelang we geconditioneerd zijn. Of getraumatiseerd. Dingen zijn ineens “niet zoals ze zouden moeten zijn”. Er komt een oordeel. “Er moet iets veranderen. In beweging gebracht worden. Er is iets niet goed. Ik ben niet goed. De situatie is niet OK. En jij ook niet.” 

Vervolgens gaan we aan de slag om dat wat “niet goed is” in beweging te krijgen. Om in dat wat gefixeerd is, onderscheidingsvermogen aan te brengen. Om iets te veranderen. Bij jezelf. Bij de ander. Of in de situatie.

In dit proces leren we vaak, dat “fysiologische fixaties en ander ongemak” effect hebben op ons emotionele of mentale welzijn. En andersom, dat overtuigingen of lastige relaties effect hebben op ons emotionele en fysieke welzijn.

En… we zijn in al deze gebieden op zoek naar meer ruimte.

Wanneer er zich een verstoring voordoet in onze binnenwereld, zal onze Focus of Attention dus altijd een poging doen ons te helpen. Om te ontdekken “what’s going on”.

Kijk maar eens hoe jij dat doet als er iets vervelends gebeurt. Ga je met je aandacht naar je lichaam? Naar je emoties? Naar “hoe het zou moeten zijn..” Of zit je met je aandacht bij de ander. En heb je een oordeel? Kijk hoe het werkt in jou. Kijk met een nieuwsgierige blik. Is er ergens sprake van spanning? Angst? Een “yearning?” Een (verontrustende interpretatie) van de situatie?

Zelf introduceer ik graag als eerste een hulpbron tijdens dit onderzoek. Een hulpbron is iets van buitenaf wat je goed doet. Bijvoorbeeld een fijn geluid. Of een prettige kleur. Of iets van binnenuit. Een goed gevoel. Een mooie herinnering.

Door de Focus of Attention allereerst naar de hulpbron te brengen, en vervolgens het effect hiervan op te merken in je lichaam, gebeurt er iets opmerkelijks.

Je begint te ontspannen. Je merkt dat je (lichaam) verzacht. Je begint je bewust te worden van verschillende lichaamssensaties. Je ademhaling. Een stemming. Rust in je hoofd. Allemaal verschillende kwaliteiten die zich openbaren in je bewustzijn. Tegelijkertijd. En na een tijdje kun je die werelden, zoals ik dat noem, ook tegelijkertijd waarnemen. Dit geeft, na enige oefening, heel veel ruimte. En daar reageert je lichaam goed op.

In plaats dat de Focus of Attention gevangen blijft in ongemak en pijn, voortdurend op zoek naar een “oplossing” van het probleem, lost het probleem letterlijk op in de ruimte die ontstaan is. Er komt een uitademing. In plaats van weg te gaan bij wat er is, rust je bewustzijn bijvoorbeeld in je ademhaling. En merk je op dat je ademhaling vanzelf gaat. Vanzelf plaatsvindt. Net als je lichaam. Niemand doet iets. Het “gebeurt”. Het beweegt. Het verandert al. Zonder dat je iets doet. Kun je dat? Hoe voelt je lichaam nu? Kun je jezelf daarvoor openen?

Het is nu een goed moment om je bewust te worden dat alles plaatsvindt binnen Awareness. Al die sensaties, gevoelens, gedachten, inclusief “vastbijten in” en  “weerstand bieden aan”, vinden plaats binnen Awareness. Door als het ware hiervan getuige te “zijn”, merk je op dat er vanalles gebeurt. In je. Buiten je. Om je heen. Dingen veranderen al. Er valt al licht op. Vanuit een honorerende houding kun je zien: ja, alles gebeurt al vanuit zichzelf. Kun je daarbij blijven met je ademhaling? Wat brengt dat? In je lichaam? Je stemming? Je perceptie? Kun je daarin rusten?

Je kunt je nu ergens waarnemen dat “jij niet in je lichaam zit”, maar dat “het lichaam in jou zit”. In Awareness. Dat dit net zo waar is als “in je lichaam zitten”.  En dat gaat helemaal uit zichzelf. Je hebt er geen controle op. Je hoeft niets te doen. Heling kan plaatsvinden vanuit een andere Bron. Meer als iets wat toegelaten kan worden. In plaats van iets te “doen”.

Aanwezig zijn vanuit dit veld is aanwezig zijn vanuit ontspanning. Ruimte. Een groter bewustzijn. Zonder een “ik met een oordeel”. Zonder die persoon die iets buiten zichzelf of in zichzelf “moet” veranderen, zodat het kan samenvallen met iets wat “klopt”. Misschien leeft die figuur nog wel ergens in je. In dit bewustzijn. Maar je bent er niet zo mee geïdentificeerd. Je honoreert eerder al deze verschillende figuren. Bewegingen. Gedachten. Gevoelens. Ze hebben niets met jou te maken. Net zo min als een TV programma iets te maken heeft met de TV.

En… je lichaam reageert hier goed op. Er is een overgeven aan iets wat er altijd is geweest. Zonder dit “te doen”.

Dat geeft vreugde. Fysiek gezien een juicy gevoel. Een prima basis voor een diepere duik.

Belichaamd bewustzijn betekent echt dat je je lichaamsbewustzijn mee gaat nemen in je dagelijks leven. Je kunt daar tijdens je sessies aandacht aan besteden. En zo langzaam maar zeker komen tot “Walk your talk”. Puur en alleen omdat dit niet anders meer kan als zaken gaan beklijven.

Ik bied daarnaast ook andere mogelijkheden aan je lichaam meer te leren betrekken in je practice. En dit te beoefenen. Zodat het ook binnen je dagelijks leven een gewoonte wordt lichaamssensaties bewust te worden.

Stuur me een mail als je een afspraak wilt maken. Of een vraag hebt. Of kijk bijvoorbeeld onder het kopje “Interessant” waar ik bepaalde behandelvormen beschrijf.