Na een spoedig verlopen, maar ook onverwacht afgebroken carrière in het bedrijfsleven, ben ik opgeleid als Neo-Reichiaans & Energetic Integration therapeut (tegenwoordig lichaamsgeörienteerde psychotherapie) en systemisch werker.
Mijn werk is verder vooral geïnspireerd door Byron Katie, Isaac Shapiro, Carlos Castaneda en een boeddhistische visie. Het woord therapie is niet meer op geheel zijn plaats. Ik zie mezelf meer als investigator en practioner. Mijn interesse ligt de laatste jaren vooral bij enerzijds het verruimen van bewustzijn en anderzijds hoe dit kan leiden tot het verkrijgen van meer energie en het volgen van je eigen beweging. Welke wegen dienen of kunnen bewandeld –te- worden en is het in de praktijk mogelijk deze nieuwe wegen ons meer eigen te maken in plaats van terug te vallen in wat we al kennen.
Door een aantal verliezen op privé- en werkgebied veel eerder in mijn leven was er opeens dringend werk aan de winkel. Het was voor mij toen op een of andere manier helder dat het lichaam als ingang gekozen moest worden om te dealen met de situatie waar ik plotseling in verzeild was geraakt.
Het enige wat ik dus kon en (nog steeds) kan doen was zelf naar binnen gaan en het onderzoek te laten plaatsvinden. Het is mijn passie geworden. Ik ben een pionier en dat houdt in dat ik regelmatig onbegaanbare paden en onontgonnen gebieden bewandel. Vaak alleen, soms met anderen.
Ik ben in dit werk bereid deze gebieden in te gaan en dienstbaar te zijn aan het proces van anderen. Ik reis mee, maar het werk wordt grotendeels door jou verricht. Omdat het enerzijds weliswaar nodig is in de aanwezigheid van “een ander zenuwstelsel” je werk te verrichten, maar het anderzijds het eigen bewustzijn is, wat helder maakt wat er op dit moment speelt en wat bevrijdend werkt.
Vanuit dat veld, die ruimte, doen we inspiratie op en kracht. Zodat we langzaam kunnen leren in iedere situatie de weg terug te vinden naar onszelf om van daaruit meer moeiteloos te leven, met onszelf en de ander.
Ver weg, achter de koperen bergen in het koperen paleis leefde eens een koning. …en de koning was 1000 jaar oud en ziek. Het enige wat hem beter kon maken was het sleutelkruid, maar…”het sleutelkruid groeide op een plek ver weg, voorbij de koperen bergen, de ijzige vlaktes, de droge steppes, het zompige moeras en de verleidelijke vergezichten”, zei de wonderdokter. En de wonderdokter ging op pad om het sleutelkruid te zoeken.
En onderweg stuurde hij ieder dier dat hij tegenkwam naar het paleis van de koning om een verhaal te vertellen. Een verhaal dat het hart van de koning in leven zou houden tot hij terug was. De dieren kwamen en gingen en de wonderdokter keerde na een lange reis vol ontberingen terug mét het sleutelkruid. En de koning leefde nog 1000 jaar en iedere dag was het weer feest in het paleis. Een feest dat gevierd werd met alle dieren die zo vriendelijk geweest waren hun verhaal te vertellen en zo de pijn verzachtten van alles wat niet gezegd kon worden.
Naar “Het Sleutelkruid” van Paul Biegel en met dank aan “mijn” eiland, vol wit zand, bergen en vulkanen en het eeuwige geluid van de mooiste zee van de wereld.
Download hier het Curriculum Vitae van Hans Koster