je verlangen als vertrekpunt
Ik zat een beetje onderuit gezakt onder een grote parasol die Milo deze ochtend had neergezet. Het was warm op het dek van de zeilboot. Maar we vonden dat allebei niet erg. Milo had een geweldige plek gevonden met vrij uitzicht op het water. In de verte was de kust van het vasteland zichtbaar. Ik hield van de bergen en vulkanen die daar te zien waren. De kleuren veranderden door de dag heen. Ik kon er uren naar kijken.
Milo liep heel de ochtend al heen en weer van zijn boot naar de oever. Zogenaamd om allerlei klusjes te doen. Maar ik verdacht hem ervan dat hij het om een speciale reden deed. Het feit dat er iets bewoog in mijn omgeving dat me vertrouwd was, maakte in ieder geval dat ik me rustig kon verdiepen in een artikel dat ik was tegengekomen op een voor mij onbekende website.
Het artikel ging over een onderwerp dat me aansprak. Ik wilde een nieuwe richting inslaan in mijn leven. Iets nieuws gaan neerzetten. Ik had daar allerlei vage ideeën over. En dit artikel bleek een inleiding voor een cursus over dit onderwerp. Wat een toeval!
Ik twijfelde echter al een tijdje of ik nou wel of niet op de knop zou drukken om de gratis proefles aan te vragen. Ik begreep mijn weerstand niet goed. Want de cursus zelf leek echt aan te sluiten bij wat ik zocht.
“Zal ik het nou wel of niet doen”, vroeg ik, toen Milo opnieuw aan boord kwam. Ik had hem al eerder deelgenoot gemaakt van mijn twijfel. Milo had toen echter nauwelijks gereageerd. En alleen zijn wenkbrauwen opgetrokken. “Wat maakt eigenlijk dat je het niet doet”, antwoordde hij nu. Een goede vraag. Ik moest erover nadenken.
“Mijn aarzeling heeft te maken met het feit dat ik bang ben me over te geven aan iets wat ik niet ken”, zei ik na enig nadenken. “Ik weet niet precies wat ik voorgeschoteld ga krijgen. En ik ben bang in een wereld getrokken te worden, waar ik vervolgens niet zomaar 1-2-3 uit weg kan. Mijn gedachten schieten een beetje heen en weer tussen “het is wel interessant” tot “het zal wel niks zijn”. Ik sta niet echt open. Het is net of ik ergens in ga duiken, zonder enig referentiepunt. Zonder een innerlijk houvast ook. Dat is, denk ik, de weerstand die ik voel. Klinkt dat raar?” Ik keek Milo vragend aan.
Milo knikte instemmend. “Dat zou heel goed kunnen”, zei hij. Om je te verbinden aan iets moet er een zeker vertrouwen zijn in de aanbieder. Soms zie je daarom vaak referenties van anderen bij zo’n artikel staan. Die moeten je over de streep trekken. Zodat je met een zeker ontspanning en nieuwsgierigheid kunt beginnen. Maar hier ontbreekt dat sowieso. Je weet dus helemaal niet waar je aan toe bent. Misschien begin je enthousiast. Maar geef je na een tijdje op. Of is er, zoals je merkt, gelijk al weerstand.
Als je jezelf dus vanuit deze wat onzekere startpositie wilt gaan verbinden aan iets, roept dat gelijk al wat weerstand op. Die weerstand wordt onbewust je houvast.
Je hebt echter een ander houvast nodig. Stevigheid ook. Een zeker bewustzijn. Een zeker intern referentiepunt. Van waaruit je in staat bent “ja” en “nee” te kunnen zeggen.” Milo zweeg even.
vertrekken vanuit een positief fundament…
“Het is zo’n beetje als hongerig binnenstappen in een restaurant war er veelbelovend uitziet”, vervolgde hij. “Als je geen idee hebt waar je trek in hebt, dan duurt het soms lang voordat je een keuze kunt maken. Je blik is langdurig op de menukaart gericht. Maar zonder focus. Of je bent juist onverschillig. En kan het je niet schelen wat je krijgt. Je bestelt maar iets. Maar je proeft amper wat je eet.
Heb je echter al een idee waar je trek in hebt, dan kies je veel gerichter iets van de menukaart. Je zintuigen staan aan. Ja…dat lijkt lekker. En dat niet. En misschien ga je zelfs wel weg, als blijkt dat er niks is op de kaart wat ook maar enigszins lijkt op je wens. Op je verlangen. En je kunt dan zelfs weg, zonder dat je jezelf daar schuldig over voelt.
Kortgezegd is het dus zo, dat als je weet wat je verlangt, je keuzes anders zullen zijn. Meer gericht. Je gaat dan niet zozeer te werk vanuit een soort leegte die zegt: “wat hebben ZIJ te bieden op MIJN onbewuste wens of behoefte?” Waarbij je wat onzekere focus voornamelijk op de ander is gericht. Met een zeker wantrouwen ook. Een zekere verharding.
Nee, je vertrekt meer vanuit het volle gevoel van je verlangen zelf. Je kijkt van binnenuit om je heen. Dat voelt uiteraard veel beter. En het maakt dat de wereld er direct anders uitziet. Je bent daar ook ontvankelijker voor. Je laat dingen binnenkomen. Je voelt een “ja” of een “nee”. Zonder dat je daarover twijfelt. Omdat je het voelt.
…in plaats van blijven hangen in de weerstand
Ik moest het even op in laten werken. En kreeg daar ook alle tijd voor. Want Milo liep al weer heen en weer van het dek naar de oever. Ik dacht rustig na. Het leek inderdaad zo te zijn als Milo zei. Ik durfde eigenlijk niet goed op de knop te drukken, omdat ik geen houvast in mezelf voelde. Ik voelde me ook helemaal niet stevig genoeg om een duidelijk “ja” of “nee” te zeggen tegen wat ik zou tegenkomen. Dus ik zat van te voren al in de weerstand. Een soort non-verbaal “nee”. Bij gebrek dus aan een innerlijk referentiepunt of houvast.
Dat gevoel van weerstand gaf weliswaar het idee alsof ik in charge was, ondanks het wantrouwen dat ik ook opmerkte. Nee, realiseerde ik me, ik stond zeker niet open voor wat ik op me af kreeg. Er was een grote kans dat ik voortijdig af zou haken. Of dat ik teleurgesteld zou stoppen. Of kritiek zou hebben. “Het zou wel heel goed moeten zijn, wil ik me hieraan gaan verbinden”, hoorde ik mezelf denken.
Ik deelde mijn gedachten met Milo. “Hoe krijg ik het nou voor elkaar om me zo stevig te voelen, dat ik zonder problemen op de knop druk, de gratis les bestel en dan ga kijken of het bevalt. Of het met me resoneert. En ermee stop als het me niet bevalt? Niet uit angst en weerstand. Maar gewoon, omdat het niet past.”
Ik zat er onbewust echt mee, merkte ik.
Milo was gaan zitten op het bankje tegenover me. Hij zat half in de zon. En zag er relaxt uit.
“OK'”, begon hij, “er zijn diverse opties hier. Zoals je het nu vertelt, lijkt het alsof je nog helemaal niet zo goed weet wat je zelf wilt. En dat is dan ook precies hetgene wat je moet onderzoeken. Waar ben je naar op zoek? En..vanuit welk verlangen ben je op zoek? Ben je bijvoorbeeld op zoek naar meer kennis. Of zoek je juist richting.Maar vooral…ten behoeve van wat? Welk verlangen speelt er intern? Allemaal belangrijke zaken om helder te krijgen.”
Ik kon me eigenlijk wel vinden in alle opties. Ik wist gewoon niet precies waar ik naar op zoek was. En hoopte onbewust een leidraad te krijgen. Dan wel geïnspireerd te worden. Maar dat gemis aan dat contact met een eigen verlangen maakte dus dat ik tegelijkertijd die weerstand voelde. Om überhaupt op reis te gaan. Mezelf kennende zou ik ook gewoon op de knop kunnen drukken. En nooit beginnen. Of dus, zoals nu, blijven hangen in deze energievretende twijfel. Waardoor ik, als ik al ging meedoen, niet echt zou kunnen binnenlaten wat er aangeboden werd. Mogelijk teleurgesteld vroegtijdig zou afhaken.
Milo zat me te observeren. “Het kan ook zijn dat je bij benadering weet wat je wilt in de buitenwereld. Maar dat je verlangen in je binnenwereld onduidelijk is”, zei hij bedachtzaam. “Dan loop je het risico dat je snel ontevreden raakt, omdat je dan ergens aan begint uit een gevoel van tekort. Een soort leegte. Wat je vervolgens heel makkelijk projecteert op je aangeschafte product. En dan denk je: ”zie je wel, dit is het toch niet”. In het geval je verlangen zich gericht heeft op een persoon, is dat het moment dat je de ander wil gaan veranderen. Maar bij een cursus is dat minder makkelijk!”
Ook dit herkende ik. Op veel gebieden van mijn leven eigenlijk. Ik knikte bedachtzaam. What to do?
Het leek alsof Milo mijn gedachten kon lezen. “Het enige en ook beste wat je kunt doen is eerst je verlangen onderzoeken. Wat is je verlangen? Wat wil je echt? Zelfs al blijft het antwoord misschien in eerste instantie nog wat vaag, het geeft toch al wat meer stevigheid. En richting. En als je het allemaal wat helderder hebt: wat heb je nodig om dit verlangen van de grond te krijgen? Vaak zit dat in de richting van kennis vergaren. Het krijgen van support. En het hebben van voldoende energie om door te zetten.”
Mijn oog viel op een andere advertentie. Met de aankondiging: “Contact maken met je Verlangen. Hoe doe je dat?” Hmm. Als ik er nou eerst achter zou komen wat ik werkelijk wilde, wat mijn verlangen was, dan zou deze cursus mij hier wel eens mee kunnen helpen. En vervolgens zou ik in contact met mijn verlangen een start kunnen maken om me beter te oriënteren. En me in kunnen schrijven voor een cursus die resoneerde met mijn wens om mijn nieuwe project op te starten. Zo zou ik starten vanuit een intern kompas.
Ik had dus wel al een verlangen nodig. Een interesse. Op voorhand. Voordat ik überhaupt startte. Het contact hiermee zou me helpen om de juiste keuzes te maken en blijven maken in wat ik nodig had tijdens mijn reis.
Ik voelde dat Milo naar me keek. “Precies”, zei hij. “Zo werkt het. Het in contact komen met je wens, je verlangen, maakt dat je al een beetje steviger wordt. Een richting voelt. Het hoeft allemaal nog niet helemaal duidelijk te zijn. Maar het beetje contact wat je kunt maken in je binnenwereld, voordat je start met je project, is het beste wat je voor jezelf kunt doen.
Je voelt dan vanwege dat contact met je verlangen van binnenuit ook een vreugde. Een volheid. Dat wat je wil, is er al. Je voelt het al. Als een constante factor. In je binnenwereld. En dat is precies wat het juiste fundament en energie geeft om richting te kiezen. Keuzes te maken. En je project van de grond te krijgen.”
Wil jij leren hoe je contact kunt maken met je verlangen? Zodat je vanuit een stevige basis op reis kunt gaan? In plaats van rond te rennen met veel ideeen die nooit vorm krijgen?
Milo Track 4 “Je verlangen als vertrekpunt”, geeft je duidelijke richtlijnen hoe je te werk kunt gaan het contact met je verlangen voor elkaar te krijgen. Via educatie, zelfonderzoek, schrijfopdrachtjes, oefeningen, meditaties en creatieve opdrachten maak je contact met je verlangen. En kun je van daaruit op reis gaan. Vanuit dat positieve fundament.
Krijg via mijn online platform Slow Soul Diving toegang tot de Academy. En neem jouw duik.
Adres:
Den haag
Breda
Telefoon:
06 – 51 98 48 20
Email:
info@bodymindtherapy.nl
Quick links
Inner worlds
Outer worlds
Verlangen als vertrekpunt
Belichaamd bewustzijn
Persoonlijke ontwikkeling op de werkvloer
Complex trauma
Zelfhulp Plus