milo track 1 “je lichaam betrekken bij je groeiproces”

Als iemand door het raam van de kajuit had gekeken, had hij vast gedacht dat ik een soort paniekaanval had gekregen. Ik stond namelijk behoorlijk ongecontroleerd te shaken, waarbij ik mijn armen in de lucht gestoken had. Terwijl ik gejaagd leek te ademen.

Niets was echter minder waar. Ik was bezig met de Kundalini-meditatie, die Milo me aangeraden had. “Om meer in je lichaam te komen, is het echt van belang dat je regelmatig jezelf los schudt en daarmee oude spanning loslaat”, had hij me de eerste ochtend van onze reis met pretlichtjes in zijn ogen verteld. “En daarvoor moet je soms een beetje uit je comfortzone komen.” Ik had zwijgend geluisterd.

“De Kundalini meditatie, in dit geval, is niet alleen geschikt om jezelf te ontladen. Maar ook om op te laden. Daarnaast activeert het volgens de overlevering je seksuele energie”, had Milo tenslotte toegevoegd.

Vooral deze laatste opmerking was reden genoeg om per direct vroeg uit de veren te komen. En mijn dag te starten met “bewegen, ademen en soms zelfs geluid maken.” Zodat ik weer zou shinen al nooit tevoren.

Ik moest na een week erkennen dat het allemaal inderdaad leek te werken. Ik was door de dag heen veel vitaler en meer uitgerust. En voelde mijn aantrekkingskracht toenemen:). Hoewel ik de eerste dagen ook wel vermoeidheid had gevoeld.

“Het is heel normaal dat je lichaam na zo’n intensieve oefening de eerste keren even bij moet komen”, zei Milo, toen ik hem verteld had, dat ik op de dag na de meditatie regelmatig even in slaap was gevallen. “Je lichaam houdt ongemerkt veel lading vast en dat laat zich zien via spierspanning. Als je jezelf los gaat maken, dan komt niet alleen de lading vrij, maar ook de onderliggende laag, waar juist een onderspanning of collapse zit.”

Milo vervolgde: “als je je lichaam niet in beweging brengt, kan het zo maar zo zijn dat zich constant spanning opbouwt om de commotie die ontstaat bij overprikkeling in toom te houden. Dat maakt dat je jezelf onrustig of heel gedreven voelt. En jezelf door de dag heen beweegt met oogkleppen op. En vaak zonder echt contact te kunnen maken. Maar als die spanning en lading zich loslaat, zoals tijdens een oefening, dan geeft je lichaam soms eerst een soort overdreven relax-reactie. En val je in slaap.”

erkennen van de schrik

Ik moest toegeven dat ik het patroon dat Milo beschreef in mijn dagelijks leven herkende. In negatieve zin. Voordat ik aan deze reis met Milo begonnen was, had ik het superdruk gehad. Hoewel ik overdag best productief was, dook ik ‘s avonds vaak op de bank. En hing ik daar lusteloos wat rond. Het was me tot op heden niet gelukt hier verandering in aan te brengen.

Omdat ik na een paar dagen merkte dat ik me steeds beter ging voelen en dit gevoel ook steeds langer aan leek te houden, ging ik enthousiast door. Tot tevredenheid kennelijk van Milo, die altijd bereid was achteraf mijn belevenissen met een glimlach aan te horen.

Nadat ik ruim een week mezelf iedere ochtend in het zweet had gewerkt, kwam ik na een zoveelste sessie verdrietig de kajuit uit.

“Wat scheelt er?”, vroeg Milo, terwijl hij het gebruikelijke kopje thee voor me inschonk op het schaduwrijke plekje op het dek. Ik begon zowaar te huilen. Milo reikte me een zakdoek aan. “Ik weet niet wat er met me gebeurt, Milo”, stotterde ik. “Ik kom ineens zoveel verdriet en pijn tegen. Ik wist helemaal niet dat dit allemaal in me zat.”

“Ben je ervan geschrokken?”, vroeg Milo. Toen ik dat beaamde, leek Milo even na te denken. “Ik denk dat het allereerst goed is, om die schrik serieus te nemen. En daarmee bedoel ik niet, dat er iets ergs aan de hand is. Maar gewoon, om te voorkomen dat jezelf gaat bekritiseren. Alsof je kinderachtig zou zijn. Of overgevoelig. Of een hopeloos geval. Wat zou kunnen maken dat je gevoelens gaat onderdrukken. Je bent logischerwijs geschrokken van je emotionele uitbarsting. En dat hoort zo. Het is heel normaal om te schrikken van iets heftigs. Ook als dat intern is.”

emotioneel lichaam

Ik hoorde hem aan en haalde opgelucht adem. Ik was dus niet gek. Of gek aan het worden! “Welnee”, zei Milo, “je systeem is al dat geschud en ge-shake helemaal niet gewend. Maar het is juist heel normaal dat je na verloop van tijd meer gaat voelen. Nadat je fysieke lichaam wakker is geworden, wordt ook je emotionele lichaam wakker. En als je een beetje gewend bent aan al die commotie, dan kun je ook daar prima hiermee werken.”

“O ja?”, vroeg ik verbaasd. “Hoe zou je met dit soort verwarrende toestanden kunnen werken? Het ging toch om alleen om opladen en ontladen, zoals u mij eerder vertelde.”

Milo keek me bijna spottend aan. “Natuurlijk gaat het eerst om opladen en ontladen. Zodat je jezelf ontspannen voelt en meer plezier hebt. Maar onvermijdelijk komt er een moment dat dingen vanuit de diepte opkomen. Oude pijn. Vergeten situaties. Dan is er weer op een andere manier werk aan de winkel.”

op reis gaan

“Is dat moeilijk?”, hoorde ik mezelf vragen. Milo draaide zich om en gaf mij vervolgens een kartonnen kaart. Er stond een soort routebeschrijving op. Een route die iets te maken had met mijn vraag. Het zag er op zich niet eens zo ingewikkeld uit allemaal. Uitnodigend zelfs.

“Wat denk je, zullen we verder gaan met deze reis?”, vroeg Milo, toen ik de kaart bestudeerd had. “Zodat jezelf verder kunt bevrijden van al die fysieke en emotionele stress?” Ik keek van de kaart naar Milo en terug. “En zodat ik mezelf seksier ga voelen”, gaf ik hem snel terug. Milo knikte. “Uiteraard”, beaamde hij mijn woorden, “waarom zou je anders al die moeite doen?”

lees meer over deze track

SHOP