verlangen als vertrekpunt
Je bevindt jezelf altijd ergens op de lijn tussen je verlangen en dat waar je in vastzit. Aan de ene kant wens je jezelf iets goeds toe. Of ben je op zoek wat dat “ goeds” voor jou inhoudt. Misschien weet je wat je wilt. Maar blijf je ontevreden. Over het resultaat.
Aan de andere kant word je teruggetrokken in oude pijn. Lastige relaties die je nu bezig houden. Stress. Allerlei verplichtingen. Het zijn zaken die je niet zomaar kunt negeren. Je bent er mee bezig. Vaak langer dan je wilt. En je verlangen staat ondertussen te wachten tot je weer eens die kant op kijkt.
Je bevindt jezelf altijd ergens op de lijn tussen je verlangen en dat waar je in vastzit. En vaak zit je meer aan de kant van de stagnatie dan aan de kant van je verlangen. Verlangens worden dromen. En soms worden ze in de ijskast gezet. “Ooit gaat het er van komen”.
Als je lang aan de kant van de stagnatie zit, vergeet je soms je verlangen. Het leven kabbelt voort. Maar het is het allemaal “net niet”. Of het voelt als een roller coaster. En neemt je helemaal in beslag.
Misschien heb je ergens nog wel een idee van je verlangen, maar voel je het niet meer in je. Dan moet de buitenwereld het verlangen in gaan vullen. “Als hij nou dit”…”Zij zou eigenlijk…”. “Als dat nu zus of zo…”. Dat loopt meestal uit op een teleurstelling. Of conflict.
Als je lang vastzit, worden niet alleen je stemming en emoties negatief beïnvloed. Je kunt ook fysiek uit balans raken. Of mentaal. En geteisterd worden door negatieve gedachten. Dat kan allemaal gaan van kwaad tot erger. Je bent verstrikt geraakt met iets of iemand. Met je werk. Je relatie. Familie. Of je bent ziek. En daarmee bezig.
Leven naar je verlangen is dan vrijwel onmogelijk.
Je bevindt jezelf altijd ergens op de lijn tussen je verlangen en dat waar je in vastzit. En als je verstrikt bent met iets, is het vrijwel onmogelijk om vanuit je verlangen te leven. Daarom is het zo belangrijk ergens weer je verlangen in het vizier te krijgen. Het te laten landen in je binnenwereld. Zodat je het weer voelt. En een glimlach op je gezicht brengt.
Er zijn verschillende manieren om in contact te komen met je verlangen. Binnen mijn praktijk zoek ik samen met jou naar de voor jou juiste weg. Want waar de een het verlangen in zichzelf zal kunnen voelen, is het voor een ander eerder een vaag beeld wat als eerste opdoemt. En soms is er geen contact met je verlangen. Misschien omdat er nooit naar gevraagd is vroeger. Misschien omdat je verstrikt zit in iets. Of met iemand.
Hoe het er ook voor jou uitziet, het is goed om te weten dat een verlangen altijd nog in je leeft. Intact. Het wacht om zich uit te drukken. Het kijkt als het ware vanuit jou de wereld in.
Met dat laatste hebben we ook gelijk iets te pakken. Want ook toen je kind was, keek het verlangen van binnen naar buiten. Alleen ben je je daar in die vroege fase niet van bewust. Je bent je wel bewust van het object buiten je, waar je je verlangen op projecteert. “Daar is het!” Daar reik je naar uit.
Als dat object (of de ander, vaak de caregiver) positief op deze uitreiking reageert, dan ben je blij. Je zenuwstelsel gaat aan op een juicy en plezierige manier. Zo niet, dan trek je je terug. En ga je er van alles aan doen om de ander weer zover te krijgen dat je jouw verlangen weer voelt in jezelf.
Je focus is nu dus op het object of de ander gericht. Op de buitenwereld. “Dat moet ik hebben.” En je schuwt geen enkel middel. Van pleasen tot verleiden. Van manipuleren tot zaken die het daglicht misschien niet kunnen verdragen. Zo belangrijk is het namelijk, dat je je verlangen weer voelt.
Want we dichten ons goede gevoel dat een verlangen met zich meebrengt, toe aan de ander. Of iets anders. “Hij is fantastisch.” “Dat vakantieland is geweldig.”
Zolang we op deze manier met ons verlangen omgaan, ligt het altijd net buiten bereik. Net buiten ons. En zijn we nooit helemaal tevreden.
Dat is het gebied waar we mee werken.
Een verlangen bevindt zich als informatie/gevoel in je binnenwereld. En zit vol met potentie. Een verlangen wil zich uitdrukken. En heeft de blik op de buitenwereld gericht.
Zolang we ons niet bewust zijn dat het verlangen in ons leeft en we denken dat het zijn herkomst vindt in een veld “buiten” ons, zal onze blik niet zozeer alleen op objecten in de buitenwereld gericht blijven. Het zal zich daarin verankeren. En vervolgens voelen we ons gehaast. Ontevreden. Is het nooit genoeg. Of geven we op bij een eerste tegenslag.
onderzoek
Contact maken met je verlangen roept altijd verstrikkingen en blokkades op. Ze komen als vanzelf op als je contact maakt met je verlangen in je binnenwereld. De blokkades en verstrikkingen zijn van een andere orde als het gebied van je verlangen. Maar ze zijn er wel.
Soms zijn we zo verstrikt, dat we moeten beginnen bij de verstrikking zelf. Om tot de ontdekking te komen dat dit echt niet is wat we willen. Wat dan wel? Hoe krijgen we weer zicht op ons verlangen? Dat is het onderzoek. Want soms blijkt het, dat het contact met je verlangen loopt via het aanboren van hulpbronnen. Of het onder ogen zien van je eigen emotionele wonden.
de rol van ons zenuwstelsel
Wanneer ons zenuwstelsel reageert op informatie van buitenaf, dan is er in ons autonoom zenuwstelsel altijd een sympatische activiteit (fight/flight-reactie) of een bevriezing. Een freeze. Deze freeze vindt plaats via de Dorsal Vagal. Een deel van je parasympatisch zenuwstelsel. En de shock die hiermee gepaard is gegaan, maakt dat de parasympaticus zijn regulerende functie verliest. Zo blijven we onrustig. Ons zenuwstelsel blijft geactiveerd. Of vervallen we uiteindelijk in een passieve staat. Een shut down. We staan als het ware op het gaspedaal en rem tegelijkertijd. En dat kan zover gaan dat we constant angstig zijn. Of depressief.
We ontkomen niet aan deze activatie in ons zenuwstelsel. Omdat we nu eenmaal de hele dag leven in een omgeving van allerlei mensen die allerlei patronen uitacten. In de volste overtuigingen dat “ze daar goed aan doen”.
Zolang onze focus in deze patronen gevangen zit, is het lastig om het gebied van het verlangen te bereiken. We hebben vaak een hulpbron nodig om dit voor elkaar te krijgen. Een hulpbron die we kunnen vinden via de Nervus Vagus. Een andere zenuwstreng vanuit het parasympatisch systeem. Die via ons hart naar ons gezicht loopt. En er een stuk vriendelijker uitziet dan de verwrongen glimlach van een fight/flight/freeze systeem dat uit balans is.
De kunst is om weer hulpbronnen te vinden, die je beter doen voelen. Zodat je kan ontspannen. En in die ruimte kan ook het gebied van je verlangen weer in het vizier komen.
wat ga je doen?
Je gaat op zoek naar woorden, beelden, symbolen en gevoelens die horen bij je verlangen. En het potentieel daarvan. Dat mag nog vaag en diffuus zijn. En misschien vind je in eerste instantie nog niets! Dan zoeken we naar hulpbronnen, aanknopingspunten en herinneringen om het gebied van je verlangen weer wakker te maken.
Stress-reductie. Regulering. Zelfregulering. Drie woorden die passen bij je werk hier.
Je onderzoekt waar en hoe je vast bent komen te zitten. Dat kan zittend zijn in je stoel, waarbij je naar binnen gaat en je laat leiden door mijn vragen. En jouw gewaarwordingen. Maar het kon ook dynamischer. Met opstellingen. Lichaamswerk. Actieve en/of meditatieve opdrachten.
Je leert je lichaam kennen in dit proces. Maar ook emotionele en mentale processen die zich zullen laten zien. Je leert de waarde kennen van symboliek. Waarmee je een verlangen op diepere lagen weer kan laten schijnen. En vorm kan laten krijgen in de buitenwereld.
Leer jezelf kennen via inquiries. Inzichtgevende vragen. Symboliek.
misschien heb jij deze vraag ook?
Ik denk dat ik mijn verlangen wel leef. Maar ik voel me constant onrustig. Ben ik verstrikt?
Dat kan natuurlijk altijd. Het kan ook zijn dat je je verlangen buiten jezelf neerlegt. En er dan vervolgens achteraan rent om “het voor elkaar te krijgen”. Dat levert constant een gevoel van onvrede op, afgewisseld met kleine momenten van relaxatie bij een succes. Wat maakt dat je je verlangen buiten je legt?
Zolang ik leef, ben ik bezig met pijn uit de familielijn. Hoewel ik wel een idee heb hoe dingen in elkaar steken, kom ik zelf niet verder. Kunnen deze sessies mij helpen?
Je vraag is wel een van mijn focuspoints tijdens een sessie. Het is, denk ik, sowieso belangrijk om tegenwicht te vinden met behulp van hulpbronnen als je zo verstrikt bent met je familie. Ook je verlangen kan een hulpbron zijn. Door je focus te verleggen naar een hulpbron komt er een beetje ruimte voor jou. Dat is een eerste en belangrijke stap.
Als ik dit lees, moet ik denken aan trauma-opstellingen. Klopt dat?
Ja. dat klopt. Het principe waarmee ik werk, komt uit de opstellingen-wereld. Franz Ruppert was een leerling van Hellinger,de grondlegger van systemisch werk. Hij introduceerde de plek van het verlangen in een opstelling. Hij deed dat, omdat hij zag, dat wanneer je vastzit in overgenomen trauma, je altijd het contact met je verlangen kwijtraakt.
Door het verlangen dus een plek te geven in en opstelling, komt er als het ware een nieuw referentiepunt bij in je verhaal. En dat geeft beweging in de fixatie waar we mee werken.
Kun je ook eenmalig een sessie doen?
Dat kan. Ik raad aan dan wel een sessie van 2 uur te boeken. Nog beter is om het uit te spreiden over 2 sessies. Een sessie voor de intake, informatieverzameling en korte eerste opstelling. Gevolgd door een sessie met een opstelling, helemaal gericht op je hulpvraag.
Meer weten?
Naast dat ik binnen mijn praktijk veel werk met het verlangen als uitgangs- en nieuw vertrekpunt, heb ik ook een online platform in het leven geroepen vol met psycho-educatie, oefeningen en meditaties. Ook rondom het wakker maken en vormgeven van je verlangen.
Klik hieronder voor mijn project Slow Soul Diving. En maak een gratis Dive.
Adres:
Den Haag
Breda
Telefoon:
06 – 51 98 48 20
Email:
contact@bodymindtherapy.nl