met wie heb je te maken:)

Als reiziger door een binnen- en buitenwereld ben ik altijd onderweg.

Na een spoedig verlopen, maar ook onverwacht afgebroken carrière in de zakenreiswereld, ben ik opgeleid binnen het veld van de lichaamsgeoriënteerde psychotherapie en systemisch werk. En veranderde mijn leven van reizen in de buitenwereld naar reizen in mijn en andermans binnenwereld.

Tegenwoordig doe ik allebei met veel plezier. En kom vanuit beide werelden graag thuis. Om opnieuw op reis te gaan. Onderweg naar een nieuwe bestemming.

Zie ik je daar?

Get In Touch

van mijn verhaal naar jouw ontwikkeling

Ik kan me de datum nog herinneren. Het was 6 januari 1995. Ik stond onder de douche. En ineens “begreep” ik het. Ik snapte “ineens” hoe het werkte met een trigger. Hoe iets mij kon raken. Hoe het allerlei patronen activeerde in mij. Sommige patronen waren meer traumagerelateerd. Andere patronen waren meer het gevolg van conditionering. Ik kan me nog herinneren dat ik super opgelucht was. Het leek alsof ik mijn leven weer in mijn handen kreeg.

Jaren daarvoor had ik op een heel andere manier een enorme doorbraak gehad, waardoor ik weken op wolken leefde. Ik had toen verder geen handen en voeten gegeven aan dat proces. Maar die doorbraak gebruikt om van baan te veranderen. Alles lukte in die tijd.

Nu deed ik dat anders. Ik gaf mijn net begonnen meditatie een vaste plek in mijn leven. Ik kwam allerlei interessante boeken tegen. De “juiste” mensen verschenen op mijn pad. Ik durfde het aan mijn huis te verkopen en te gaan reizen. Om uiteindelijk terug te keren en de opleiding te volgen die nodig was om dit werk te gaan doen. Want dat had ik net voor mijn vertrek besloten. Toen ik startte met de opleiding lichaamsgerichte psychotherapie, bleek dat ik nog niet zoveel wist… Maar wat gaf het? Ik was nog jong. En bereid. Dus worstelde ik me door die hele therapie-wereld heen, waar ik ineens in terecht was gekomen. Uiteraard met veel vallen en opstaan.

Ik denk dat ik pas na 12 jaar heb kunnen zeggen, dat therapiesessies voor mij geen noodzaak meer waren, maar ontwikkeling.

Ik heb die jaren ook het advies ter harte genomen van een van mijn docenten. “Volg je praktijk.” Wat zoveel betekende als: “Begrijp je je cliënt niet, breng het in tijdens de supervisie en ga workshops, cursussen en opleidingen volgen tot je het wel snapt.” Ik heb dat gedaan. Eerst vanuit een gevoel van “nodig hebben”. Later steeds meer vanuit mijn onderbuikgevoel. Wat past bij mij? Waar ligt mijn interesse?

Het heeft me op het pad gebracht van een aantal wegen die ik nu volg. Je kunt in het stukje Licenties & Links hier meer over terugvinden.

Als ik een ding door schade en schande begrepen heb na al die jaren, is dat het binnen mijn praktijk nooit over mijn visie gaat. Het gaat om jou. Jouw gezondheid.

Natuurlijk kijk ik op een bepaalde manier. Natuurlijk werk ik vanuit wat ik weet. Maar ik sta open voor jouw binnenwereld. Sterker nog. Het is enorm inspirerend voor me, jouw wereld op me in te laten werken. En samen de reis te ondernemen. Ik ben er om diverse redenen dol op. Via deze website kun je ontdekken waarom.

Binnen mijn praktijk gaat het dus om jou. Jouw ontwikkeling. En hopelijk ook op die manier, dat je hulpvraag na een tijdje geen hulpvraag meer is. Maar een inspiratiebron.

mijn inspiratie

Ver weg, achter de koperen bergen in het koperen paleis leefde eens een koning.

“En de koning was 1000 jaar oud. En ziek. Zijn trouwe en goed waarnemende bediende keek het met lede ogen aan. En riep de wonderdokter erbij. En ze kregen te horen, dat het enige wat de koning beter kon maken het sleutelkruid was. “Maar het sleutelkruid groeide op een plek ver weg, voorbij de koperen bergen, de ijzige vlaktes, de droge steppes, de plots opdoemende ravijnen, het zompige moeras en de verleidelijke vergezichten”, zei de wonderdokter. En de wonderdokter ging op pad om het sleutelkruid te zoeken.

En onderweg stuurde hij ieder dier dat hij tegenkwam naar het paleis van de koning om een verhaal te vertellen. Een verhaal dat het hart van de koning in leven zou houden tot hij terug was.

De dieren kwamen en gingen. En de wonderdokter keerde na een lange reis vol ontberingen terug mét het sleutelkruid. En de koning leefde nog 1000 jaar. En iedere dag was het weer feest in het paleis. Een feest dat gevierd werd met alle dieren die zo vriendelijk geweest waren hun verhaal te vertellen. En zo de pijn hadden verzacht van alles wat niet gezegd kon worden.”

Ik was denk ik 8 of 9 jaar toen ik dit boek van Paul Biegel voor het eerst las. Het Sleutelkruid is op een of andere manier verbonden met hoe ik leef.

Enerzijds ben ik de wonderdokter, die altijd op pad zal gaan om uit te zoeken waar de juiste hulpbron is. Voor mezelf. Voor jou. Al is het midden in de nacht.

Anderzijds ben ik de koning. Ooit ziek geworden door allerlei omstandigheden. En blij met alle dieren die langskwamen om hun verhaal te vertellen. Zodat zijn eigen leven begrijpelijk werd. Niet raar. Maar lijdend aan dezelfde patronen als iedereen. En uiteindelijk is het weer feest geworden. Iedereen die weet waar ik vandaan kom, zal zich afvragen: “Hoe is het mogelijk?”

Die wonderdokter leeft niet alleen in mij. Hij of zij leeft ook in jou. Net als de koning(in). De dieren…De bediende…Kun je hen weer uitnodigen? Werkelijk uitnodigen vanuit je hart? Groeien naar zelfregulering? Inzicht en autonomie? De vreugde weer voelen. Deep down. In je binnenwereld…

Onze ontmoeting is tijdelijk.

Een uitnodiging voor het feest is er altijd.